Büyümek ne zor bir kelime.
Küçülmek kelimesi ile zıt anlamlı değiller ve ben bu kelimenin bir zıt anlamlısı olsun çok isterdim. Geriye doğru büyüyelim.
Küçük olmak alçakta kalan bir şey olmasın.
Yetişkin olmak bir kocaman kadın olmak, kocaman adam olmak hep güçten medet umulan dünyanın kafeslerine konduruyor bizi. Hangi güç ve nereye kadar diyesim, içimde.
Çocuksu diye adlandırabileceğimiz bir şey yüzünden “Zaten sen daha büyümemişsin.” dedi bir arkadaşım geçtiğimiz bir gün. Ne desem nasıl düşünsem bilemedim ama içimde bir yerlerde üzüldüm sanırım ister istemez.
Kim kimi ne kadar görüyor ki
ismini tam bilebilsin
Ne vakit mesela bahsettiğimiz
Hangi sabahın öncesi?
Ne kadar önemser bir insan
bir diğerinin ismini?
Seattle’dan dünyaya doğru gidebilen bir tramvaydayız
Kim ne kadar çocuk?
Tefondakine selam söylüyoruz
Kim olduğunu bilmesek bile
Birileri Pokemon sevmeyi bırakıyor
Sırf büyüdük diye.
Bırakmıyor da işte…
Öyle hudutsuzca büyüyoruz ki.
On yüz bin milyon baloncuk bana
Yirmi yüz bin milyonu da
mesela sana olsa?
Baloncuklar mavi olsun
Benim de en sevdiğim renk.
Büyümenin getiremediği bi’ dolu tatlılık çöp.
Saat de ne kadar yakışmış.
Nereye kime diye sorma
Vakit her zaman daralıyor
Daha ne kadar ne diye darlıyor insanları
hiç bilemiyorum
Zaten bir vakit diyemedim vaktimiz geniş
Afrika dahil.
Tamam öyle demeyeyim
sen de üzülme
Gözlerinde dursun yaşlar
kurumasınlar gece gece
Bazı insanların gözleri
sabahın serinliğinde
güzel kokan çiçekleri
özletiyor.
Başka gözler de değiyor
değer elbet ama
Her insan bakarken
böyle gülümsemiyor
Seattle var.
Birlikte mısralar düşürüyoruz
Beraber taşıyoruz da hatta
Serin düşünüyorsun eksik olma
Yardım ederken gitmemeyi istetmek
yola gidişini izlemek var karanlıkta.
Böyle bazı mısraları bir tutsak sanki
Yakışır gibiydi
Iki mısra daha sarılmıyoruz
Bizi bırakıyorlar
Bizi hep bırakırlar zaten.
Nerdeyse her gün bizi bırakmak için uçuruyorlar
Böylece zarif kafeslere ikna ediyorlar.
Bütün kara parçalarında.
Afrika dahil.
Kokunu unutmayabilmeyi öğrenen birileri varsa bu hayatta
Böyle yazından hemen tanıyacak hani
Senden önce savunacak ismini
O zaman baloncukları sevsen bile
Kimsecikler deviremez seni
Içindeki çocuğa selam.
Nerde olursan ol,
her zaman kocaman güçlü olmak zorunda değilsin.
İstanbul ne kadar dahil,
inan bilmiyorum.
(Bu yazımda bazı parçalar Üvercinka’nın ilham ışıltısının gölgesindedir.
Cemal Süreya’ya saygı ve özlemle…)
