Herkese merhaba! Bir yaz gecesinden, pazar mı pazar bir yaz gecesinden selamlar.
♩ ♪ ♫ ♬ Joe Cocker — Unchain My Heart
Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşımla sohbet ederken aklıma yeniden gelen ve takılan bazı pembe panjurlar ile ilgili konuşmak istiyorum.
***
Kendimi bildim bileli pembe rengini pek sevmem ve bunu da belirtirim. Renkli hissetmeyi, renkli olmayı severken hep “ama pembe değil” demek dışarıdan baktığımda bir parça pürüzlü geldi. Arkaşımın yanında da slogan gibi şey demiştim.
Ben pembe değilim. Pembe olmak zorunda değilim.
O da sevmiş, katılmıştı hatta. :)
Kimse pembeyi dahil edelim mi ya da çıkartalım mı diye sormuyor ki. Sürekli vicdan yapmak kendini açıklamak zorunda değilsin, sadece akışa bırakmak da var.
Fark ettim ki, pembeyi sevmiyor olmakla gurur duyuyor içimde bir yerler. Kız gibi değilsin. En sevdiğin renk pembe değil. Sanki öyle olursan herhangileşir, güçsüzleşirmişsin gibi. Düşük bir yerlerde olursun gibi. Sanki kız gibi olmak fena bir şeymiş gibi. Toksik bir pozitiviteye girmeyeceğim ama Kız Gibi olmak çok güzel bir şey. Öğrenebilmek hissedebilmek de iyi geliyor yavaş yavaş. Nil Karaibrahimgil’in Kız Gibi Yap’ına dek coşmalı devam edilebilir. :)
***
Vücuduna ağır gelecek bir şeyi taşımak için yardım alabilirsin. Biri bunu teklif ettiğinde güçsüz hissetmemelisin. Bu, erkek kadından daha üstün demek değil, neden daha fazla ağırlık çalışmıyorsun demek değil; bu, yardım demek. Hoş bir şey bu. Her şey karşılıklı değil, her şey somut olmak zorunda da değil. Hoş bir şey olursa borçlanmıyorsun, insanlar iyi geliyorsa hep arkası kötü çıkmayacak. Belki birçok kez böyle oluyor ama bu “hep” demek değil. Güzel bir şeyin tadını çıkartmak lazım, sahi mi hakettim mi doğru mu diye sorgulamak kafa patlatmak değil.
“Yap et çalış başar.” ‘la geçiyor hayat.
Gençliğime Sevgilerimle (Kelebeğin Hayat Sırları)
Kilo alırsam çirkin olurum
Çok konuşursam rahatsız ederim
Söylersem rezil olurum
Çirkin olursam beni sevmezler
Sahiden de çirkin olursan sevmezler -ve evet itiraf edebilirim ki bu sadece iç güzellikle bitmiyor-, insan büyürken anlıyor. Çünkü iç güzellik diyenler önce bedene bakabilirken, içtenlik diye bağıranlardan en büyük tutarsızlıkları yiyebiliyoruz. Bir de güzel afiyet oluyor :)
Çok istediğiniz sevdiğiniz bayıla bayıla yediğiniz kestane şekerini doya doya yemiyorsunuz mesela. Kısıtlıyorsunuz ki doğru olsun diye. Hiç tam afiyet olamıyor bile.
Çirkin olmamak demek konuşurken ağzınızdan çıkan alfabeyi üzmemek demek. Çirkin olmamak demek, temiz olmak demek özen göstermek demek. Çirkin olmamak demek, geç kalmamak demek. Sözünü tutmak. Geç kalınca her şey kötü olabiliyor, sözünü tutmayınca hep kırıklar oluyor. Batar, acır. Dikkat etmek lazım.
Bunlar birleşince saygı olunca, güzel oluyor. Çirkin olunmuyor o zaman. Belki az güzel olabilir ama olsun.
Herkes herkese başka güzel zaten.
Hem güzel olmak yakışıklı olmak da suç değil. Bunu seven varsa da kabul edebilmek güzel. Bu bir tek özellik demek değil. Kötü değil, çiğ değil. Güzel de yakışıklı de entelektüel olabilir. Akıllı olabilir, iyi olabilir. Isterse. Herkes.
*
Evet farkındayım ki pembe en sevdiğim renk değil, ama bunda gurur duyulacak rengi mimleyecek bir şey yok, bunun farkındayım. Henüz çok az büyüdüm, büyümeye yaşayarak devam ediyorum ve yaşarken de yazıyorum. Okuyorsan, buradaysan, sen ne büyüdün yazabilir benimle paylaşabilirsin.
Doya doya kestane şekeri yemek kadar güzel bir haftan olsun.
Sen kestane şekeri sever misin?
♩ ♪ ♫ ♬ Nil Karaibrahimgil — Gençliğime Sevgilerimle (Kelebeğin Hayat Sırları)
