Ayrı olmamak üzerine yazmak istiyorum, bütün olmak üzerine, koparmamak üzerine. Ted’in en iyi 20 konuşmasından biri olan My stroke of insight’ı izleyin. Türkçe altyazısı mevcut evet. Sarsacak.
Memento mori. Ölümü hatırla.
Sanıyorum ki burada daha önceden de her an bir son olabilir fikrimden bahsetmiştim. Biriyleyken sarılmadan bırakmam kolay kolay, ya bir daha göremezsem diye. Ölebilir, ölebilirim.
Ölüm haberi aldığım ve verdiğim bir günde, dinlediklerimin de tesadüf olmaması üzerine yazmak istedim. Demek yazmam lazımmış dedim.
My stroke of insight | Jill Bolte Taylor
Bu konuşmayı izleyin. Sadece dinlemek değil, yetmez.
Bir insanın içine tanık olmak nedir, budur. Zaten sanırım bunca insanın konuşmayı dinlerken ağlama sebebi de bu. Gerçekten görmek. Bir şeylerin sebebini sonucunu kendisinden çok daha yukarıda tutmanın aslında bir nevi akan bir nehri bulandırmanın kötülük olduğunu hissediyorum şu an. Var olan anı, kendimi, biz demeyi. Geri kalanları bir nevi yayını bulandıran şeyler olarak görmek. Bu elbette ki elimizde. Neyi hangi kimliğimizi seçeceğimiz, bizim elimizde. Ama Bolte’nin dediği gibi, sanki o büyük enerjinin içinde olmayı hissetmek isim soyisim ve ben demekten daha değerli.
Bu salt gerçek, beni benden aldı. İkinci bir şans ve teslimiyeti anlatışında vurgun yemekle eş değer hissettim. Bitti.
Ölmeyi hatırlamaktan anlamak istediğim buydu ama bugün anlamaya daha yaklaştım hissediyorum.
Kendini okyanusta bir damla sanma. Bir damlanın içinde kocaman bir okyanussun. Mevlana
Zamanı tutmak değil dokunmak dahi mümkün değil. Karışmak daha iyi. Ne o kadar küçüğüz ne de kocaman sandığımız kadar apayrıyız aslında. Her şeyi kendimiz yaşayarak öğrenemeyiz, bugün Bolte ile beraber öğrenmeyi istiyorum bunu seçiyorum. Karışmak daha iyi, bunun için çabalayacağım.
Onun da dediği gibi paylaşmaya değer gördüğüm için burada yazıyorum, tek bir kişi dahi buradan iyi hissetse vaktime değer.
Nefes alıyorsak yaşamaktan daha önemlisi yok. Kocaman bir sevmenin içi.
“Hayattayım, hayattayım, hayattayım.”
“Look into one another’s eyes. Hold and touch one another’s hands and say You are so beautiful. And I am so grateful that you and I share time and space right now. For me, that is the beauty of life.” Jill Bolte Taylor
