“Bırakmakta sorun yok. Ayrıca bırakırken korkmakta da sorun yok. Ya da üzülmekte. Bıraktığınız şeyin artık size hizmet etmediğini ve bunun sizin için doğru karar olduğunu bilseniz bile sadece bir şeyi bırakmıyorsunuz; o insanla, işle, arkadaşla veya her neyse, birlikte olan yarattığınız geleceği, ortak hayal ve hedefleri de bırakıyorsunuz. Bunun yasını tutmakta bir problem yok. Bu hislerin oralarda bir yerlerde sizinle olması ve bir süre kalmasının da. Gelecek için yeni bir manzara oluşturacaksınız. Bu seferki size hizmet edecek, sizi besleyecek, yeniden dolduracak. Ama oraya varmak için, bırakman lazım. O zaman şimdi kendine karşı anlayışlı ve şefkatli olmak vakti.
Michael Galyon.
“The chains must be freed” aldı yazının Türkçe versiyonunu okumaya başladınız.
Herkese merhaba. Buna denk gelmiştim. Michael Galyon’un küçük bir konuşması. Ben de öyle hissediyorum, biliyorum, doğru kararı verirken de kötü hissetmek olağan. Ama bazen duygularımıza nasıl devam edeceğimizi öğretmek o kadar da kolay olmuyor. Siz de bu denli zorlanmalar yaşıyorsanız, bilin ki yalnız değilsiniz. Yaşamıyorsanız, büyük tebrikler ederim, çünkü geçmişteki çabanızdan sağ salim çıkmışsınız demek ki.
Sonbahar gelince yaprakların ağaçlara vedası bile bir üzüyor bizi sanki. Bir hüzün çöküyor kaldırım kenarlarına. Ne kadar da her şeyle bağlıyız. Yapraklardan bulutlara, Güneş’ten yıldızlara kadar. Sonuçta biliyoruz ki, ne kadar çok yıldız varsa ertesi gün de Güneş’i görme şansımız o kadar artıyor…
“Yetmiş küsur yaşındaki doktor gülümsedi: Bitkiler, tıpkı sen ve herkes gibi gücünü güneş ışığından alır. Sen bir bitkiden daha güzelsin, o yüzden bu fırsatı değerlendirip dışarı çık, çirkin olsaydın, insanları korkutmamak için akşamları çık derdim ama bence gündüz vakti çıkabilirsin. Göreceksin, çabucak iyileşeceksin. O gün kendine bir dondurma alırsın ve her şey biter, ertesi gün koşmaya başlarsın.”
İdeal Defter, Brenda Lozano
Bu yaşam mücadelesi içinde bazı çiçeklerin hayatta kalmak için Güneş’e dönmeleri tesadüf değil. Tıpkı bizim gibi. Güneş, parıldayan çehreler, müzik, mekanlar… Bazen sadece kalırız çünkü bildiğimiz tek şey orada kalmaktır. Çünkü yeni şeyler de öğrenmek gerek, sadece bilmediğimiz için ürktüğümüz de oluyor. Benim için böyle olabiliyor.
